Frank de Kruijf

Anekdote/ Herinneringen Mavo tijd:  

Van augustus 1969 tot en met april 1972 zat ik op het St. Bonifatius Lyceum. Via een van mijn toenmalige vrienden, Erik Davidse, kregen we in december 1971 de gelegenheid om met ons puberbandje op te treden op de RK Mavo Overvecht. De kwaliteit van ons toenmalige bandje stelde niet al te veel voor, maar het was voor ons een kans om wat ervaring met spelen voor publiek op te doen. (Met de kwaliteit is het later nog goed gekomen hoor, Erik heeft zelfs nog voor groot publiek opgetreden in het Muziekcentrum in Utrecht).

Na een avond die niet eens zo slecht verliep, kwam de heer Stroet op mij af. Hij zei: “Ik heb begrepen dat een heel stel Havo-klanten binnenkort zal worden overgeplaatst naar mijn school en ik vermoed dat jij daar ook bij zit”.

Nou wilde het geval dat ik Stroet al een hele poos kende, doordat wij een paar jaar samen met “zijn” Mavo leerlingen het gebouw aan de Pahud de Montagnedreef deelden. Wij zaten toen merendeels in het noodgebouwtje vlak bij de ingang van het schoolplein, tegenover het hoofdgebouw. Natuurlijk wist ik dat Stroet wel eens gelijk zou kunnen hebben want ik wist bijvoorbeeld al vrij zeker dat ik zo´n 13 (!) onvoldoendes op mijn kerstrapport zou hebben. Laten we zeggen dat mijn aandacht in die tijd meer uitging naar meisjes, meisjes en uhhh meisjes en oh ja natuurlijk ook naar ons bandje en “iets” minder naar huiswerk maken en leren……

Maar mijn (misplaatste) trots en tevens de afkeer van de persoon Stroet bracht mij er toe te zeggen: “Over my dead body”.

Ik herinner me nog als de dag van gisteren zijn (enigszins valse) glimlach toen ik me, met nog een tiental anderen waaronder Appie Ramakers, in mei 1972 kwam melden… Hij lachte ons in ons gezicht uit! Wij werden met zijn allen op zijn kamer uitgenodigd en kregen koffie en een preek. Als wij ons net zo zouden gedragen als op Boni dan zou hij ons persoonlijk stuk voor stuk van school trappen…

RK Mavo Overvecht is het beste wat mij kon overkomen in die tijd. Een gigantisch leuke groep, waar ik met veel warme gevoelens aan terugdenk. Achteraf is het alleen maar jammer te noemen dat ik er pas aan het einde van het derde jaar terecht ben gekomen.

  Rita Delsink

Anekdote/ Herinneringen Mavo tijd:  

Vlak voor het tentamen duits samen met Kitty Migo geschorst worden door Jacobs door een afgrijselijke slappe lach. We moesten de klas uit maar konden geen van beiden opstaan van het lachen.

We hebben heel wat moeten praten om alsnog tentamen te mogen doen.  

  John Hessing

Anekdote/ Herinneringen Mavo tijd:

Ik was ernstig verliefd op Patricia Sulzle en dat hebben haar vriendinnen ontdekt doordat ze in mijn agenda aan het gluren waren. Zo kwam ook Patricia het te weten, maar het is nooit wat geworden… ;-)

Ik was (denk ik) de beste van de klas v.w.b. wiskunde. Ik had echter een keer geen zin gehad (of geen tijd dat kan ook) om mijn huiswerk te maken en ik werd daar helemaal niet voor gestraft, terwijl anderen voor hetzelfde wel straf kregen. Dat viel natuurlijk niet lekker… ;-)

Cees Lijnzaat

Anekdote/ Herinneringen Mavo tijd:

Aan de docenten:

• Zuster Hadewijch : revolutionair nam ons mee naar de film Turks Fruit kan daar af en toe nog niet van slapen....                                                                

•  Vraag me niet waarom dit me bijgebleven is maar schoot eens het dopje van mijn pen in haar bloesje....

• De Heer Stroet : was ook heel apart. Wat mij persoonlijk van hem is bijgebleven is toen ik overging van 3 naar 4 voor Frans een 4 had en hij bij de rapportuitreiking mij advieseerde om maar nooit naar Frankrijk te gaan anders zou ik omkomen van de honger.                      

          Woon nu bijna 20 jaar in Portugal. Portugees is ook een latijnse taal en red me    

          prima in het  Portugees.

• Pater Chris(je) : ook zeer revolutionair. Soms was het ook in onze ogen iets te veel.                  Hebben hem “geholpen” zijn flat te behangen en te schilderen.         

• Huub Delhaye (schrijf je dat zo ?) : Maakte voor mij wiskunde duidelijk. Heeft ons voor het afscheids-feest ontzettend geholpen en min of meer zijn flat afgestaan. Waar zo een gemeenschappelijk ruimte voor de bewoners was heel apart in die tijd. Daar repeteerde tot we er bij neer vielen (van het lachen...).

• Zr Desiree : Die was zo zacht zo lief en had een knot. Ik denk dat ik daardoor tijdens de les te veel werd afgeleid en dus altijd onvoldoende had voor haar vak en dat speet me altijd en nog steeds meer voor haar dan voor mij!

• De heer Kokhuizen : Handel was zijn vak. Droge boekhouding, slaapverwekkend handelsrekenen. Hij had dan ook altijd van die verkeerde pakken en (!) stropdassen.

• Mejufr. Meynen : Toen later Tatcher eerste minister van Engeland werd moest ik meteen aan haar denken : Iron Lady.                                                                                                                                Zij gaf ons (in de 4e) iedere vrijdag middag een soort van proefwerk, en die moesten we dan van elkaar nakijken, valsspelen kon wel maar mocht niet! Wat we toen niet wisten maar nu wel, die toetsen waren heel nuttig en afwissellend. Dat afwissellende lag vooral in mijn cijfers haalde o-en en scoorde ook 10-en. Heb nog steeds enkele van die toetsen.    

Aan de leerlingen:

Oei daar kan ik boeken over schrijven.

Er waren “setjes” zoals Rob van Veen en Cees Lijnzaat.

Met Rob kon ik lezen en schrijven (doen we soms nog steeds).

We namen hoorspelen op, richten een Rock band op, zijn de stichters van de eerste en unieke Overvechtse Creedence Clearwater Revival fanclub.   

Reden heel stoer op de door een rol aangedreven Mobylette met dappere zonnenbrillen door Overvecht en Zuilen, 25 km per uur                     

Met Rob was ik zeer ingenomen met het leed van de Zeehondjes. Die toen ontzettend afgeslacht werden.

Wij zijn enkele weken iedere avond handtekeningen gaan verzamelen, tegen deze afslachting.

Dat was in de winter en en het sneeuwde, wij liepen te ploegeren door de sneeuw en iemend van ons zei de historische woorden : “WIJ zijn Nobilé”.

Deze woorden op één lijn met uitspraken als :

Ich bin ein Berliner” of      

“I had a dream....it was a black dream”

Tijdens deze inzameling twee situaties .

1) We belden aan op laten we zeggen drie hoog op de Orinoccodreef. Werd niet open gedaan. Bij de buren wel, een joviale ex-wijk C-er zette zijn handtekening en toen wij vroegen of hij wist of de buren thuis waren was zijn antwoord :

”Nee zo te RUIKEN niet”

Dat was zéér voor Pim Fortuin...

2) Wij raakten verzeild in dat sjieke flat gebouw bij het

winkelcentrum vlakbij de school. Ergens op de 14e etage doet er een welruikende man open. Op de muur achter hem drie grote fotoos rechts die van hem in het midden de poes (een dakhaas) en rechts die van Ronnie Tober. Oei we hadden bij heuze homofielen aangebeld....  

Peter van de Mark : Die speelde piano als nobody. Had een zeer opgevoerde brommer. En ging volgens mij een opticien iets achtigs doen. Met hem en vele andere hadden we een heuze Cabartegroep, wat dus steeds lachen was!

Martin Stolwijk hij was de keeper.Liep vaak met een mytella had spierproblemen in zijn schouder.werd daaraaan geoprereerd, dankzij hem kwamen we op bezoek in het Ziekenhuis Overvecht.                                                                                                             Tijdens een Nederlands (Zuster Hadewijch) mondeling proefwerk:

Martin zat naast mij en wist toen niet het antwoord te zeggen dus achter mijn hand fluisterde ik hem het antwoord in, helaas te zacht en zijn keiharde reactie was “UUMM WAT ZEG JE...?”

Anneke Pastoor, die zat een klas lager geloof ik.

Wij (Rob en ik) hadden Anneke ergens voor nodig en gingen naar haar huis, dat lag aan de andere kant van de school, Rob en ik lagen voor we aanbelden uren in een deuk met het repeteren van de tekst :

“Dag mevrouw Pastoor, is uw dochter thuis”.....

Nu onbenul, toen vermaak.

Jammer/gelukkig geloof dat er niemand thuis was. 

Wim de Bruin, die zat een klas hoger geloof ik. Maar was niet te beroerd om met verschillende anderen in te gaan op het verzoek om deel uit te maken van een volksdansgroep,. Omdat in deze groep een gebrek was aan mannen. Elke mannelijke hark was welkom dus wij ook. We hadden repetities in een Klooster in de Waterstraat. Na vele repetities, gingen we voor de leeuwen, ik meen (met alle respekt) een optreden voor een tehuis voor blinden en slechtzienden.... het was een daverend succes.                                  Maar wat Wim betreft zie ik het nog voor me :een zeer spanende Squaredance

Waar iedereen wild door en om elkaar heendanst en dus tijdens zeer ingewikkelde variaties van partner gewisseld moet worden. Wel op dat moment kom ik uit de strijd met mijn nieuwe partner... juist Willem!

Friedje Eckenbach met hem deelde ik zijn krantenwijk iedere woensdag en geloof ik ook vrijdag middag deden wij door weer en wind het wijkblad in de bus.

Ron van Arnhem. De Amsterdammer. Had een zeer droge humor.    

Aan het schoolgebouw en de omgeving:

Eerlijk gezegd kan ik mij daar niet veel van herrinneren. Ja OK het Fietsenhok, de bijgebouwen, geen gymzaal, moesten we naar sporthal de Dreef, of op de fiets naar zwembad den Hommel. En er was een vijfer gingen we eendjes voeren.... heel romatisch.

Aan de jaren zeventig:

De muziek : Soul en Rockers, maar ook Heintje en de Cats.(one way wind...)

De Wereld : Vietnam, Israel, Suriname vrij, OLP, de rode brigade (er is niks veranderd)

Sport : Ajax europacups, drie op een rij! Munchen olympische spelen een feest dat een drama wordt (er is niks veranderd behalve Ajax dus...)

Kleding : T-shirts met “verboden” teksten, hot pants, van die hele lange sjaals om je nek.

Cultuur en meer : Jan Wolkers, Che Guevara, MAD, etc....

Tot slot : sorry voor dit lange verhaal, hopelijk haal je er wat uit groeten uit Portugal als je met vakantie in de buurt bent laat het me weten. Woon in het dorpje Malta, bij Vila do Conde ligt 25 km ten noorden van Porto. Zoek maar op in je atlas als je die nog hebt

Anders bel : INT. 351 229 284 404 of mail (zie boven)

 Monique Bouwman

Anekdote/ Herinneringen Mavo tijd:

Eigenlijk kan ik mij er niet zoveel meer van herinneren. Ik ben aan het einde van het schooljaar in Mavo 3 op school gekomen omdat ik zou blijven zitten in de Havo 3. Mocht gelukkig wel door naar Mavo 4. Het grappige was dat ik toen “iets had” met Harry Canfijn en bij hem in de klas kwam. In Mavo 4 is dat op e.o.a manier doodgebloed en kreeg ik verkering met iemand anders van buiten de school. Ben in Mavo 4 nog 6 weken ertussenuit geweest vanwege een hersenschudding (vandaar dat ik er niet veel meer van weet!). Weet wel dat ik veel lol had met o.a. Nanda en Diana. 

Fried Eckenbach

Anekdote/ Herinneringen Mavo tijd: Teveel om op te noemen, ik vond in die tijd alles leuk..

Van : op het matje geroepen worden  bij Zr. Hadewijch en daar dan, hoe kan het ook anders,je broers tegenkomen tot aan de Kadodder.

Rob van Veen

Anekdote/ Herinneringen Mavo tijd:

Frans van Meggelen

Wat ben je geworden: Ik heb 1,5 jaar gewerkt als technisch tekenaar van Sprinklerinstallaties. In 1980 ben ik bij de NS terecht gekomen. Eerst als arbeidskundige, toen als bovenbouwbeheerder en na het uiteenvallen van NS bij Railpro bv in Hilversum als Sales Engineer.

In 1999 ben ik bij ARCADIS bv in Amersfoort gaan werken. Daar ben ik kostendeskundige op het gebied van spoorbouw.

Anekdote/ Herinneringen Mavo tijd:

  Martin Stolwijk

Welke vervolgopleidingen heb je na je Mavo gedaan: Psychiatrisch Verpleegkundige ( B)

Projetcmanagement en Marketing.

Wat wilde je toen worden: Verpleegkundige

Anekdote/ Herinneringen Mavo tijd:

Mensen om mij heen weten dat mijn geheugen lijkt op een gatenkaas. Dus moet ik diep graven. Vriendschap is het eerste wat te binnen schiet. De Bosjes, Glenn v Diest, Fried Eckenbach, Ziegfried Wouters, Harry Canfijn. Met deze jongens was het vooral voetbal en in het weekend stappen of de film ( Bruce Lee ).

Peter v/d Mark en Wim de Bruin zorgde voor wat meer rust. Vooral muziek. Peter de piano, Wim deed pogingen op de gitaar, en ik luisteren. Dat doe ik nog steeds, muziek luisteren.

En dan was er ook nog school. Huiswerk, nou als het uitkwam, maar liever niet.

Jufr Meinen, wat was die goed en ook erg streng. Mevr Sweeb, altijd een feest en veel boodschapjes doen. Aarts en Delahey deden pogingen om mij wiskunde te leren. Had toen geen knobbel en nu nog steeds niet. Stroet in mijn ogen streng, maar meestal rechtvaardig. Dhr Brouwer ( concierge) had altijd wel een eenvoudig klusje om je te helpen bij je straf. Jacobs, Tsja die man vergeet je nooit. Zr Desiree en Zr Hadewich, twee prachtwijven ( euh, nonnen), met het hart op de goeie plek.

Kortom ik zou mijn Mavo tijd zo weer over doen. Mijn kinderen verklaren mij voor gek. Maar ik ga van het standpunt uit dat je er bij moet zijn geweest, dan weet je wel beter.

Deze tijd is de belangrijkste vorming geweest voor de persoon die ik nu ben.

Hoop weer veel bekende gezichten te zien, en ik hoop dat ze mij dan helpen herinneren.

Peter van der Mark

Anekdote/ Herinneringen Mavo tijd: Ik vond de natuurkundeproeven van meneer Van Dinteren altijd zeer vermakelijk, vooral als ze mislukte. Ook herinner ik mij de rottigheid die we uithaalde op de achterste banken tijdens de Duitse les. Ik heb ook hele goede herinneringen aan het examenfeest. Het was een hechte club, die klas van toen. Nu deze reünie aanstaande is, komen er steeds meer van dit soort beelden naar voren. Ik kijk er echt naar uit!

 Groet Peer

Christine Bekker

Anekdote/ Herinneringen Mavo tijd: Mijn verhaal hou ik lekker kort, want er moet tenslotte ook nog gepraat worden op de reunie...... Wat me het meest is bijgebleven is de periode met de autoloze zondagen, de uitstapjes naar Tholen en Amberloup (Grotten van Han), het bioscoopbezoek met Zuster Hadewich naar Turks Fruit, de franse lessen samen met Ronald van Mourik bij Zuster Desiree, de bijzondere godsdienstlessen van Pater Chrisje, de heer Stroet die mij altijd Brigitte noemde (waarom?????), het feit dat je na je eindexamen thuis zoveel post van bedrijven kreeg, die graag wilden dat je bij hun kwam werken, dat je door het bos de bomen niet meer zag, kun je je voorstellen.... vergeleken de arbeidsmarkt van nu?

Carla Kurver

Anekdote/ Herinneringen Mavo tijd:  

Dat vond ik de leukste tijd van mijn jeugd. Ik had er veel vriendinnen en naar mijn idee gingen vrijwel alle kinderen leuk met elkaar om. Ik herinner mij Pater Chrisje nog heel goed, hij had een hele gave sportauto en hij kwam maar net boven zijn stuur uit. Ook herinner ik mij een keer dat ik mijzelf expres de klas uit liet sturen bij Duitse les, bij meneer Jacobs. Alle meiden hadden hun riemen, die uit metalen ringen bestonden, aan elkaar gehaakt, dus als een sliert gingen we allemaal de klas uit. Jacobs werd nog roder van kwaadheid en wij moesten naar Stroet. Ach, en dan had je onze lieve conciërge, meneer Brouwer. Daar kon je altijd wel een deal mee sluiten om veel minder strafcorvee te hoeven doen als was afgesproken. Mevrouw Sweeb konden we altijd verleiden tot een boeiend verhaal over Suriname, zolang we maar geen echte Engelse les kregen. Of we moesten boodschappen voor haar doen. Zij wilde altijd Granny Smits appels hebben.

En dan nog de “werkweken” in Zeeland en in Amberloup, die waren echt heel gezellig.

Kitty Migo

Anekdote/ Herinneringen Mavo tijd:

  Ziechfried Wouters

Anekdote/ Herinneringen Mavo tijd: In de pauzes veel voetballen. De leuke lessen met Pater Chrisje

Diana Teeuwissen 

Anekdote/ Herinneringen Mavo tijd: Ik heb nooit een hekel aan school gehad, vond het dan ook heerlijk die MAVO tijd. Vooral ook omdat mijn “vriendje” daar op school zat. Had al enige tijd stiekem verkering met hem. Toen ik dan ook naar de MAVO ging stelde ik als brugklasser natuurlijk niet veel voor. Maar omdat ik 1 van de oudere jongens kende, werd jouw waarde toch al gauw wat meer dan een gemiddelde brugpieper. Thuis was dat geen goed idee die verkering. Mw. Sweeb heeft mijn moeder wat bijgeschaafd en na een goed gesprek werd mijn vriendje alsnog geaccepteerd. Was op school verder een rustige, goed werkende leerling. Weinig straf of problemen. De leraren van Wiskunde (Dhr Aarts en Dhr. Delahey) en Handel (Kokhuizen) waren mijn favorieten. Kon daar geen potje breken. Verder veel opgetrokken met Anneke Veen ) helaas bleef ze zitten en ging ik verder met Nanda en  Marja . Doordat we een MAVO Stelletje zijn zien we nog regelmatig andere stellen zoals Johnny/Hanny, de overige Bosjes, Martin/Carla, leden uit de familie Eckenbach, Frank Nagel, Glenn van Diest, Ronny Njoo en Harry Canfijn. Kan me trouwens de reeds aangemelde `smoeltjes` nog niet herinneren op John Hessing na.

 Glenn van Diest

Anekdote/ Herinneringen Mavo tijd: Gezelligheid, veel vrienden, hechte groep, Maarsseveen: voetballen en euh....... meisjes???;-), Hans Kraay ( die ik gelijk door de benen speelde ),  Kaddoder, Cartouche, Bad Godesberg ( laatste avond.... ), WC Overvecht op donderdagavond, nederlandse les....a.u.b. mij niet laten voorlezen!, met Jacobs boterde t niet, makkie met wiskunde, tekenlessen van mevr. Bloem, disco avonden op allerlei lokaties bij een kerk, soul vs underground / rock, de meiden die zr. Desiree en de gymlerares soms tot wanhoop brengen ( bestond het woord "bitches" toen al? ), natuurkunde lessen met al die leuke proeven ( soms mislukte ), met de voeten ( linkse en rechtse schoenen verwisseld ) op tafel bij muziekles, lijm op zijn stoel, de namen die wij verwisselden, corvee, met de brommer met z'n allen richting Loosdrecht, een brommer in de sloot, naar de films van Bruce Lee...... affijn, een gezellige en leuke tijd!!!!...op 8 april doen we t nog even dunnetjes over! ;-) 

Stella van den Broek-Van Kooten

Anekdote/ Herinneringen Mavo tijd: Kan zo even niets verzinnen maar dat gaat vast wel weer leven als ik  iedereen weer zie op de reunie.

Anekdote/ Herinneringen Mavo tijd: Het verblijf met de klas op Terschelling

  Jeroen de Bree

Anekdote/ Herinneringen Mavo tijd:

Het was eigenlijk een beetje gekke tijd. Ook toen moest er plotseling wat flinker gedaan worden en werden er strengere regels opgesteld. Met name Stroet en natuurlijk mevrouw Meinders probeerden dat. Zo kan ik me herinneren dat we niet meer mochten stilstaan (de overburen hadden overlast?). En ook dat we op het plein niet meer mochten roken (dus gingen we net op het randje staan). We provoceerden wat en eigenlijk werd er niet ingegrepen. Ik heb nooit zo van die regels gehouden. Het is toch nog goed gekomen. Ik denk daar nog wel eens aan als ik de strenge regels hoor waaraan mijn kinderen op school worden onderworpen. Ik geloof niet zo in de nieuwe “flinksheid”. Het ontwikkelen van een eigen geweten is veel belangrijker.

Stroet had een grote hekel aan tuig, asociale jongeren. Dat hebben we een keer goed kunnen gebruiken.

Op een dag was ik samen met een aantal anderen, waaronder volgens mij Ronald van Maurik en Eric Davidse aan de overkant de weilanden ingegaan. Eén van ons had daar een schuur ontdekt en die gingen we eens van binnen bekijken. Er bleek onder andere een brommertje te staan, een of ander oud ding, en daar gingen we wat mee crossen. Ook een aanwezig aanhangwagentje kreeg van ons een kleine verfbeurt. Kortom, veel lol om helemaal niets. Uiteraard vloog de tijd en we hadden weliswaar een extra uur vrij maar waren toch veel te laat, zeker een half uur. In onze haast had één van ons ook nog zijn broek gescheurd aan het prikkeldraad.

Al hollend naar Stroet om ons verhaal te doen en rekening houdend met zijn afkeer voor tuig hadden we de volgende smoes: we vertelden achterna gezeten te zijn door jongens met leren jassen op brommers en dat we voor hen gevlucht waren. We hadden helemaal geen trek in een vechtpartij (braverikken) en waren heel bang geweest. Dat was de reden dat we ver in de weilanden waren gevlucht. Zij zouden ons lange tijd zijn blijven opwachten en waren genoodzaakt geweest nog verder weg te lopen. Dat was waarom we zo laat waren. Stroet vond ons helden en het zou mij niet verbaasd hebben als hij de politie ook nog gewaarschuwd heeft. Wij hebben er verder niets meer van gehoord en vooral ook een leuke spannende dag gehad.

 Naast bovenstaande blijft de herinnering aan de vakantie/werkweek in Amberloup mij uiteraard zeer bij waaronder de geweldige wandeltocht waar maar geen einde leek te komen. Ik geloof dat we vijf keer het bordje 10 kilometer zijn tegengekomen.

Ik kan mij herinneren dat we een zeer sfeervolle week hebben gehad waarin geen enkele rottigheid werd uitgehaald, hoogstens een beetje frunniken met de meisjes. De rest van het jaar hebben we daar als groep veel profijt van gehad en ik kan mij herinneren dat Stroet ook na onze eerste reünie buitengewoon goede herinneringen aan over gehouden had en mij verzekerde dat het het mooiste werkkamp was geweest ooit. Ik geloofde hem.

 Die reünie vijf jaar later heeft er toe geleid dat ik Marijke van de Kant weer ontmoette en wij zijn bij elkaar gebleven. Zij zal echter haar verhaal zelf moeten doen want over haar MAVO-beleving weet ik niet zo veel. Wij gingen toen niet zo intensief met elkaar om.

 Jeroen de Bree

Lidia Ram

Examenjaar: 1971

Getrouwd: nee

Kinderen: ja 2 prachtige zonen van 25 en 15.

Welke vervolgopleidingen heb je na je Mavo gedaan: havo, opleiding tot verpleegkundige (niet afgemaakt)  sociale academie.

Wat wilde je toen worden: verpleegster

Wat ben je geworden: senior beleidsadviseur van het College van B&W van Arnhem

Anekdote/ Herinneringen Mavo tijd: Stroet, Stroet en Stroet natuurlijk .Maar vooral de leuke tijd die ik daar heb gehad op de school. Ik trok toen op met o.a. Janet Straube, Jeanette Scholten, Bernadet Sorel en Hedy ??. We zijn toen ook met de klas naar Ameland geweest, daar heb ik nog een foto van. Ook herinner ik me nog dat we ooit een atletiekwedstrijd heb gedaan en ik daar drie prijzen wegsleepte. Mijn klasgenote Jacquelien Hovius deed het toen nog beter. En verder ja Jacobs (die man rook altijd zo naar rook (toen mocht je nog in de klas roken) en nog wat anders en apart was hij ook.

Er zijn nog wel meer herinneringen maar die bewaar ik wel voor de reunie.

Rob Dessens

Na de MAVO naar AMEV gegaan (wie niet), waar ik vervolgens na 7,5 jaar wegging om

een studie opgepakt. Dat was een postuniversitaire bedrijfskunde opleiding.

Anekdote/ Herinneringen Mavo tijd:

Albert Eckenbach

Wat ben je geworden: 

Koophandel Nederland.

Anekdote/ Herinneringen Mavo tijd:

Eric Davidse

Anekdote/ Herinneringen Mavo tijd: De muziek: samen met Frank de Kruijf optreden gedaan in de aula, ouders waren erbij. Ik m’n best gedaan om een lekker crunchy bluesgeluid te produceren, loopt m’n vader midden in de solo naar mij toe om te zeggen dat m’n geluid niet goed is: ‘het klinkt alsof het vervormd is’ … fuck, dat was nu juist de bedoeling.  Amberloup natuurlijk, al die puberboys ’s avonds naar de meidenkamer, maar ja, wat moesten we daar met al dat TL-licht? Stroet, dan denk je aan streng. Pater Chrisje, humor en wijsheid. De biologiejuf, tof, studentikoos, en in voor een geintje, dus die hebben we over het gras van de Maarseveense plas gezeuld en het water in gegooid, of was het bijna? Boekhoudles op zaterdagmorgen, errug serieus. Koffiedrinken bij Anneke aan de overkant. Spijbelen en op de Puch door met Ronald van Mourik en Frank Postema door Overvecht scheuren …. And so on.

Peter van Oosten

Welke vervolgopleidingen heb je na je Mavo gedaan:

KMS, HBO facilitair, Technische Universiteiten in Eindhoven en Twente, en als laatste Universiteit in Hawaii (USA).

In 2006 is het de doelstelling om aan mijn proefschrift te beginnen en te promoveren.

Wat wilde je toen worden: Beroepsmilitair

Anekdote/ Herinneringen Mavo tijd:

Mijn herinneringen heb ik echt moeten op diepen. Wat mij bij is gebleven is het Shell station waar we koeken en koffie gingen halen. 

Mevrouw Sweeb, die mij maar engels bij wilde brengen wat mij totaal niet interesseerde. Handenarbeid het maken van een speculaasplank, is nooit een speculaasplank geworden.

Jacobs die Duits gaf waarbij je de teksten uit  het boek letterlijk uit je hoofd moest leren. ( Is dit nu Action Learning)

De Lahey voor Wiskunde ook zo’n vak waarbij mijn haren overeind stonden.

Zuster Desiree voor Frans, arm mens heeft veel met me te stellen gehad en Zuster Hadewich, Nederlands.

Mijn eerste rapporten die meer op een totoformulier leken dan op een rapport, voorwaardelijk over van 1 naar 2.  Achteraf is duidelijk gebleken dat ik niet geschikt was voor de MAVO.

 Als laatste de heer Stroet, directeur die ik regelmatig heb bezocht om dat ik aansluitend bij de heer Brouwer weer enige sociale werkzaamheden mocht opknappen met dank aan Zuster Desiree en Zuster Hadewich die regelmatig aan de wieg stonden van mijn bezoeken aan Stroet. 

Al met al een bijzondere tijd, die ik niet heb willen missen, maar opleidingstechnisch niet erg aansloot op mijn behoeften.

Ton van Dooren

Anekdote/ Herinneringen Mavo tijd:

Belgische Juf Mw Hendriks. Fantastische geschiedenisles. Heeft me geholpen de wereld te verkennen.

Zuster Desiree. Met bord uitvegen kreeg ik net een zes voor Frans.

Wiskunde 2 docenten een met klappergebid en  fantatische leraar uit Roosendaal. Ook nog naar zijn bruiloft geweest.

Irma van Kooten

Anekdote/ Herinneringen Mavo tijd: Ik hebt geen directe herinneringen aan de  mavo tijd maar heb nog steeds  contact met Sandra de Winter

Jos van Kooten

Anekdote/ Herinneringen Mavo tijd: Terschelling

Marijke Ram

Anekdote/ Herinneringen Mavo tijd: Een rare meneer Jacobs, een lieve zuster Desiree, een aardige zuster Hadewijch, een strenge juffrouw Meinen, een strenge meneer Stroet, een aardige meneer delaHay.
We waren in het 4e jaar op werkweek naar Cornimont geweest, in België, dat was erg leuk.

Joop Wessels

Anekdote/ Herinneringen Mavo tijd: Leuke tijd gehad

Sandra de Winter

Examenjaar: 1974

Anekdote/ Herinneringen Mavo tijd: Hans Kraay de enige “leraar” waar ik ooit uit de les ben gestuurd en zelf de congierge men.Brouwer was heel erg verbaasd.En behalve een diploma heb ik er ook mijn husband aan over gehouden.

Rob van Kleef

Hobby's : Schaken, studeren, kracht- en zelfverdedigingssporten, werk, kids, m'n huidige vriendinnetje 

Anekdote/ Herinneringen Mavo tijd:

Paul van der Vossen

Anekdote/ Herinneringen Mavo tijd: Bij Jacobs mijn hand onder mijn trui, flink bewegen die hand en dan dus net doen of ik een beest bij me had..wat hebben we gelachen..de rest komt 8 april wel weer boven.

  Wilma van Dijk-Gram

Anekdote/ Herinneringen Mavo tijd: Ontzettende leuke tijd gehad. Herinner mij inderdaad de altijd nors kijkende heer Stroet, Juffrouw Meinen, de lieve zuster Hadewijch, de goedlachse zuster Desiree, wiskunde leraar de heer Aarts. De heer Brouwer en de bijzondere heer Jacobs. Mevrouw Sweeb zegt me ook nog iets. Verder de leuke uitjes naar Amberloupe en Tholen niet te vergeten dat was bijzonder. We hadden een leuke vriendengroep maar ik weet dat ik in die tijd het meeste met Carla omging. 

Fred van Rooijen

Anekdote/ Herinneringen Mavo tijd: Ik had wat twijfels om mij in te schrijven met name vanwege het geringe aantal aanmeldingen vwb examenjaar 1972. Aan de andere kant schiet zo’n redernatie ook niet echt op en zie ik elders voldoende (zeer) bekende namen om toch lekker richting Utrecht op te stomen. De diverse inzendingen die ik op deze site heb gelezen halen ook bij mij (langzamerhand) weer diverse herinneringen uit een diepe winterslaap.  

Voor mijn gevoel heb ik op deze school grofweg een tweetal perioden meegemaakt. In de  1e twee jaren trok ik veel op met Martin Stolwijk en Cor Hielkema (vlgs mij kwam die pas in het 2e jaar op onze school) Ook wel met Peter vd Mark maar meer indirect omdat ie vooral goed bevriend was met Martin S. Muziek speelde een belangrijke rol.

Buiten schooltijd had ik met name contact met Martin. Weet nog dat hij thuis een orgel had en deed ‘het’ zelf met een elektr.‘gitaar‘ die ik in elkaar had geprutst. Op zondag gingen we ook wel met een klein groepje met de trein naar Bilthoven, om daar een stuk in het bos te lopen – hm, klinkt wel erg degelijk -. Ik kan me herinneren dat Elly vd Werf daarbij was en uhhh….. (de naam ‘Eline’ staat me hier ook voor de geest, maar dan sta ik toch aan de afgrond van mijn grijze massa..) Ook staat me bij dat we vaak met een clubje uit de klas gingen zwemmen in het overdekte zwembad van Maartensdijk en af-en-toe ook in Den Hommel. Weet niet goed meer wie daar toen bij waren. In die periode heb ik geloof ik toen ook nog wel een tijdje met Fried opgetrokken. Kan me echter niet goed herinneren of ie toen ook in mijn klas zat.

 In de jaren daarna kregen we een vriendenclub (vooral intensief en hecht buiten schooltijd) gevormd door Theo Eckenbach, Gerard Pouw, Thomas Kemme en Rene van Valkenburg.

Een ‘pukkel’ uit de dumpshop als schooltas, een Puch(Thomos) met Easy Rider stuur en zoveel mogelijk herrie, Drum(Samson) shag, muziek, pils en hash speelden, vooral in het examenjaar  J, geen onbelangrijke rol.

Theo zijn we eigenlijk na het examen uit het oog verloren. Met de overigen ben ik toen nog een aantal jaren hecht bevriend gebleven en zijn we erg veel met elkaar opgetrokken. Daarna zijn we min of meer uit elkaar gegroeid en ons eigen leven gaan leiden. De laatste keer dat we elkaar gezien hebben (1982) (of nog iets van elkaar hebben gehoord) was tijdens mijn trouwfeestje in IJsselstein. (waar ik in die periode woonde)   

Rene vValkenburg is na de MAVO in de verpleging (stervensbegleiding) terechtgekomen, evenals Gerard Pouw (psychiatrie). Thom Kemme heeft MTS bouwkunde gedaan en daarna doorgegaan voor architect op de kunstacademie in A’dam, hetgeen hij vlgs mij ook met succes heeft afgerond. 

Naast diverse namen die ik al wel ben op deze site tegengekomen kan ik me ook de zusjes Sasse (Lydia & Hedy) nog redelijk goed voor de geest halen. Er zijn nog anderen waarvan de namen me iedere keer op het puntje van de tong liggen. Die blijken daar echter aardig vastgeplakt te zitten.

Van het lerarenfront kan ik me ook nog wel Frans\Hans Hageman herinneren, de muziekleraar die diepe indruk op ons maakte met zijn (opera)zangkunst. Die had ik een keer min of meer een onbedoeld zetje bovenaan de trap gegeven. Hierdoor duikelde die naar beneden, waarbij een zak van zijn uitgescheurde colbertjasje bovenaan in de trapleuning was blijven hangen. Wederom een bezielde muziekleraar volgde hem op, die bijzonder aardig, bijzonder exentriek en misschien ook wel een beetje bijzonder naïef. Een ideale combinatie voor een MAVO 4 klas, hetgeen de feestvreugde van de les op een bijzonder hoog pijl gebracht.  

Daarnaast natuurlijk alle namen die al genoemd zijn met de hoofdprijs als liefste en meest zachtmoedigste juf van de wereld: Desirée. Eigenschappen waarmee de meeste docenten op een dergelijke school vermoedelijk aan ten onder gaan\gingen. Zij niet. Niemand durfde haar te kwetsen! Helaas, al haar inspanningen ten spijt: kom al diverse jaren in Frankrijk maar veel verder dan het bestellen van een stokbrood kom ik nog steeds niet. Er moet toch iets fout zijn gegaan. 

 Anekdotes\verhalen:

(Als ik het heb over ‘wij’\’ons’ dan betreft dit Rene v V., Thom K., Gerard P. en soms ook Theo E.)

 De gymlessen..

Wij (Rene v V., Thom K., Gerard P) waren zo a-sportief als maar enigszins mogelijk is. Gymles was dan ook een doorn in het oog en het was echt een kwestie van overleven. Enigszins structureel spijbelen was hier de enige mogelijkheid die wij konden bedenken.

Ik herinner me nog dat ik met iemand (ik geloof Gerard) als straf de rozenstruiken moest snoeien. Een uitdagende opdracht. Het heeft geloof ik minimaal een jaar geduurd voordat er weer sprake was van een struikje. 

Opeens moest er in de zomertijd gesport worden op de Maarseveense plassen olv H. Kraay Sr. Dat sporten betrof uiteraard voetbal. Tot overmaat van ramp nam Kraay toen ook zijn zoon, met een aantal kameraden, zodat ie er zelf ook nog een beetje lol aan beleefde. Afschuwelijk. Stelletje rouwdouwers. Niets voor ons. Na de eerste keer kwamen we al snel tot de conclusie dat dit voor ons beslist ongezond moest zijn. Als je toch al zoveel shag rookt krijg je het er nog benauwd van ook. Dat moest toch ingezien worden. Als reeds vermeld kwamen we bij de reguliere gymles vòòr ‘de Kraay periode’ ook al weinig op de proppen. De maat was voor Stroet blijkbaar vol. Tijdens zo’n les, waar we toevallig wel een keer waren maar ons blijkbaar niet fanatiek genoeg gedroegen, werden we gesommeerd ons bij hem melden. Hij zou voor eens en altijd korte mette met ons maken. Of we vast in zijn auto wilden gaan zitten. Vervolgens werd koers gezet naar Westbroek waar hij ons ergens midden in de polder dropte. Dat zou ons leren. Het mag duidelijk zijn dat het hier niet meer ging om het thuiskomen. Dit was een overduidelijke situatie: Wij werden uitgedaagd.

Snel bedenken hoe te handelen was een vereiste, hoewel we eerst:

-         ons achteloos en slungelig uit zijn auto lieten rollen;

-         languit langs de waterkant gingen liggen en een zonaanbiddende houding aannamen;

-         een goeie song in close harmony inzette met een grasstrootje tussen de tanden ingeklemd. Lekker irritant.

Dit alles uiteraard voordat Stroet zijn versnelling van de auto ook maar weer in zijn 1 had kunnen brengen. Er mocht ook maar geen enkel moment de indruk ontstaan dat hij een succesvolle actie had ingezet.. Dit was essentieel.

Even speelde het idee de volgende dag te gaan spijbelen. Dit zou gegarandeerd een aanval van paniek genereren bij onze gewaardeerde directeur, zodra zou blijken dat we van de aardbodem waren verdwenen en hem voorgoed laten inzien dat dit soort straffen niet zonder gevolgen kan blijven. Hij zou onze ouders moeten bellen waarom we niet op school waren. Wat een rel!!! JJ 

Dit was echter wel een wat hardvochtige aanpak en kozen voor een subtielere aanpak. Uiteindelijk was Stroet geen kwaaie kerel en naar later bleek de alternatieve methode niet minder effectief. We besloten alles op alles te zetten om zo snel mogelijk weer op school terug te zijn. Hiermee natuurlijk wel eerst wachten tot Stroet uit het zicht was verdwenen, zodat hij zich zoveel mogelijk kon ergeren over het feit dat wij enorm genoten van de hele situatie. Dat was pas een gymles!

Ik ben in mijn hele leven niet meer in staat geweest in zo’n korte tijd liftend een route te overbruggen. Direct nadat Stroet uit het zich was in een auto die rechtstreeks door­scheurde naar Utrecht en de lol van e.e.a. wel inzag. Aansluitend achterop een paar bromfietsen kunnen stappen en de bestuurders kunnen overhalen linea recta door te crossen naar de Pahud.

Ik durf het hem nu wel te verklappen en heb het hem nooit kwalijk genomen.

Stroet (het was altijd Stroet en juffrouw Meinen, nooit mijnheer Stroet) heeft ons aan de hash geholpen. (Bier hadden we zelf al ontdekt)  

 Theo E. had zijn oogje laten vallen op een hele mooie meid. Ben toen met hem ook een paar keer bij haar thuis geweest – ergens in Hoograven - en ook met zus Hennah\Hannah kregen we wat contact. (die hield ook wel van een ‘blow’ J) Op een gegeven moment kwam moeders binnen en slaakte met een ontzettend leuk accent de kreet: Huuuuuh, nee maar, jullie hier!!! (ze had een soort standaard yel geloof ik als ze ergens verbaasd over was, maar die krijg ik niet meer naar boven)

En ja hoor, ‘ma’ was dus die geweldig spontane en leuke juf. Sweeb. Ook ik was wat verbaasd haar daar te zien, want ik had op dat moment, ahv de achternamen, nog geen link gelegd. Toen ik de namen zag op deze site moest ik glimlachen toen ik bij examen jaar 1973 de naam Diana Sweeb zag staan. Zal Theo niet om hebben gerouwd denk ik! Ik kan me niet herinneren haar op de MAVO ooit aangetroffen te hebben. Zat daar waarschijnlijk alleen het laatste jaar toen ik al weg was.

 Wij hebben altijd het idee gehad dat Stroet ons wel enorme lastpakken vond, maar ons stiekem ook wel weer waardeerde en wij nooit echt gemene rottigheid uithaalde of ons vandalistisch gedroegen.

 Tsjonge, ik stop ermee. Heb dorst gekregen. Tot op de reunie!!!!!

Frans Beekwilder

Anekdote/ Herinneringen Mavo tijd: Hierover kan ik een boek schrijven. Wat een supertijd. Met groepen jongens zoals Ron Njoo en anderen zochten we vooral het plezier op, bij elkaar thuis, buiten, in verlaten schoollokalen, waar niet …. Als het lekker weer was gingen we in grote groepen via het benzinestation naar de overkant van de grote weg het grasveld in. Ik herinner me de heer Stroet, Juffrouw Meinen, de lieve zusters Hadewijch en Desiree, wiskunde leraar de heer Aarts, de heer Brouwer (conciërge) en de heer Jacobs (duits geloof ik). Mevrouw Sweeb was mijn lievelingslerares: de Oprah Winfrey van die tijd. Ik werd toen als voorzitter van de schoolraad gekozen. Na de instroom van veel nieuwe jonge leraren en leraressen (waar ik met iedereen natuurlijk voor was) gingen we zelfs met ze uit en kwamen we bij ze thuis. Dat liep natuurlijk uit de hand. Ontslagen en een dreigende schoolbezetting door leerlingen. Eén van die leraren kwam ik later nog tegen als officier van justitie. Behalve Ron, Harry Canfijn en hun vrienden herinner ik me ook heel goed Mandy Taris en Marijke Overweg. Waar die zijn gebleven? Kortom: een tijd om nooit te vergeten. Ik had het niet willen missen en zou het niet anders hebben gewild. En wie kwam ik later tegen: Frans van Meggelen. Nooit geweten dat ook hij op dezelfde school had gezeten totdat ik op de site voor de reünie keek.

 Anneke Pastoor

Anekdote/ Herinneringen Mavo tijd:

De herinneringen blijven altijd; al wordt ik honderd !

De Franse lessen van die lieve zuster Desirée en het gedreun van de voetstappen van directeur Stroet als hij kwaad was ! Het gebulder van juffrouw Meinen als ik weer een 9,4 voor mijn Engelse mondeling had gehaald: “ Pastoor ! Je hebt het weer geflikt !!!”  Godzijdank dacht ik dan ! Ik woonde in die tijd aan de overkant van de school en velen kwamen bij ons thuis over de vloer. Zoals Eric Davidse en Frank Postema die de koffie van mijn moeder heerlijk vonden.  Achterop de Puch bij Eric en ´s zomers met de hele “gang”  naar de Maarsseveense plassen. Het was een heerlijke tijd.

Ik ben in 1977 getrouwd en heb twee kinderen gekregen en al die jaren in Nieuwegein gewoond. In 2002 ben ik gescheiden.Daarna ben ik verhuisd naar het “Betuwse” Tiel.  De Betuwe is prachtig.Ik woon daar samen met een prachtvent; een grote politieman !

Momenteel werk ik bij de politie regio Utrecht. Ik heb het erg naar mijn zin.

Ik kijk erg uit naar het weerzien op 8 april ! Tot dan !

Marianne van Denzel

Anekdote/ Herinneringen Mavo tijd:

Jeroen Swaan

Anekdote/ Herinneringen Mavo tijd:

Een vat vol herinneringen loopt leeg: Zuster Hadewijch (ik blijf het Nederlands trouw en schrijf wat af); Jufrouw Meinen (uw strenge aanpak heeft mij in ieder geval een goede basis gegeven voor mijn huidige functie); heer Stroet (ooit zat u op de voorste rij toen ik in de jaren na de MAVO met gitaar en microfoon optrad in Kerk “De Blijde Boodschap”. U leek het mooi te vinden); Zuster Desiree (Ik vond de taal toen al zo mooi, maar kreeg en krijg het maar niet onder de knie); Herrn Jacobs (ach wat valt er nog te zeggen); De heer van Dinteren (ik heb echt wel opgelet tijdens uw lessen). En dan mijn klasgenoten. Genoten hebben we. Een hechte club die heel veel plezier had, niet gemakkelijk moet zijn geweest voor serieuze docenten, maar die in het eindexamenjaar liet blijken ook resultaten te kunnen behalen. Stroet was echt emotioneel bij het afscheid.

Bij iedere naam van mijn klasgenoten zit wel één of andere herinnering. Bij sommige wat meer; Emile, Gérard, Martin, Harry, Wim en Appie: Onze humor zat op de zelfde frequentie.

Wim de Bruin en Martin Stolwijk (en Carla): Met jullie heb ik na de Mavo nog contact gehouden. Met Emile en Gérard op de Havo-top in Amersfoort met Wim de Bruin nog op fiets-vakantie geweest (samen met mijn toen nog prille liefde en latere echtgenote Josée). Tot onze verrassing kwamen Wim, Martin en Carla op onze trouwreceptie in 1982. En met Harry ooit een toneelstuk gedaan (foto heb ik nog ergens). Harry als mijn vader.

Ik herinner me de laatste avond in Bad Godesberg, waar ik tijdens een stroomstoring een “conference” heb gehouden waar ik tot op de dag van vandaag enkel vlagen van kan herinneren. En ja, Rob van Kleef, ik heb daar gefilmd, maar (na later bleek) met het dopje nog voor de lens.

Ron van Arnhem die zo geweldig mooi cartoons kon maken, waarbij vooral die van de docenten succes (en aftrek) hadden.

Diana, met haar altijd mysterieuze glimlach. Marijke en Marijke (met die prachtige krulletjes). Nanda, nadat jij tijdens mijn krantenwijk de krant aannam in badpak (in de deuropening van jullie huis), was mijn leven niet meer hetzelfde.

Ellen de Klerk, die ik geheel onverwachts weer tegenkwam in Breda, waar haar kinderen op dezelfde school zitten als die van mij.

Marianne van Veenendaal, ooit dacht ik je te herkennen bij Edah in Breda, waar ik al weer meer dan 25 jaar woon, maar ik durfde je niet aan te spreken.  Later vernam ik van Ellen dat jij ook in Breda had heb gewoond. Had ik nu maar wel ….

Glenn (Yamaha) van Diest. Ik reed zo’n lullige Honda.

En zo kan ik nog wel uren doorgaan.

De Mavo, er ontstonden liefdes (hielden niet allemaal stand) en vriendschappen (hielden ook niet allemaal stand). Ongetwijfeld waren er ook onbeantwoorde liefdes (ik weet er een paar), maar is dat nu niet wat die periode ook tot een uniek monument maakt in ons leven.

Wout van der Dussen

Anekdote/ Herinneringen Mavo tijd:

Theo Bennes

Anekdote/ Herinneringen Mavo tijd: volgens mij was ik destijds niet zo bijzonder bruisend… ik moet eerlijk zeggen dat ik pas min of meer ben begonnen te leven vanaf onze verhuizing naar Almelo eind 1973, mijn MEAO-tijd daar & het moment dat ik daar verkering kreeg (ik heb d’r nog steeds); de verhalen op de MAVO-site doen wel meerdere belletjes rinkelen, maar uit mijn eigen hoofd komt niet meer dan de herinnering aan een enkele sportdag, hangen op het schoolplein of de karikaturen die ik tekende van de leerkrachten – ik hoop dat ik wat dat betreft 8 april mijn geheugen lichtelijk terugkrijg… 

Vier jaar onvoorwaardelijk

Daar word je niet vrolijk van, jongens. Afgelopen week las ik dat er een Engelse serie op tv zou komen, Class of ’76, over een detective die een aantal opmerkelijke moorden moet onderzoeken. Gaandeweg het onderzoek blijkt dat er een overeenkomst bestaat tussen de slachtoffers: ze hebben allemaal bij elkaar op school gezeten, in dezelfde klas. In de jaren 70 dus. En het lijkt erop dat de klassenlijst helemaal afgewerkt zal gaan worden… Een soort moordreünie, hoewel dan niet echt feestelijk, maar erg bloederig en met een behoorlijk definitieve afloop.

Na een kwartier kijken heb ik de televisie uitgedaan, ik durfde niet meer verder te kijken. Stel je voor! Ik had zelf immers een reünie voor de deur staan van een schoolklas uit de jaren 70. Wat nou als 1 of andere gek op het idee werd gebracht om…? Ik was als de dood.

Mijn jaren op de rooms-katholieke MAVO in de Utrechtse wijk Overvecht. Ik was klein, kleurloos en -laat ik nu dan ook maar totaal openhartig zijn- nogal onooglijk, dus bij voorbaat volkomen kansloos bij wat voor meisje dan ook. Ik rookte niet, dronk nog geen alcohol, en drugs en seks waren al helemáál niet aan de orde. En als je dan nagaat, dat ik me al vanaf mijn vijftiende moest scheren, en dat dus ook alle ongevraagd bijgeleverde hormonen totaal richting- en (vooral) doelloos als een idioot door mijn lichaam schoten, verklaart dat wellicht waarom ik de herinneringen aan die 4 jaar grotendeels kwijt ben. Kennelijk heb ik ze gewoonweg verdrongen.

Het zegt genoeg dat geen enkele oud-leerling mijn naam noemt bij het verkondigen van zijn of haar herinneringen op de internetsite van de MAVO. Ik denk dat amper iemand zich mij nog kan herinneren. En dat ik in de 220 pagina’s van mijn eerste boek uit 2004, aan mijn gehele tijd op de MAVO slechts 2 zinnen heb gewijd (over lesgevende nonnen natuurlijk), zegt denk ik ook wel iets.

Ik ben pas gaan leven in Almelo (dat is nog ‘ns een titel voor een boek!), nadat we daar eind 1973 naartoe verhuisd waren. Daar, op de MEAO, ben ik eigenlijk pas min of meer gevormd. Kijk, dié 3 jaar, daar weet ik nog vrijwel alles van. Bovendien kreeg ik er verkering. Tja… zelfs voor een jongetje als ik bleek er uiteindelijk nog hoop.

Vanuit de flat aan de Cleopatradreef, waar wij destijds op tienhoog woonden, kon je het dak van de MAVO zien. Schuin tegenover onze flat stond een nog hoger flatgebouw. Vanuit onze huiskamer konden wij daar recht in de flat kijken van (inderdaad, Cees) de zanger Ronnie Tober en zijn vriend Jan. De verschrikkelijke Ronnie had destijds een hit met het stroopliedje Rozen voor Sandra, dat ging (zo werd tenminste geroddeld in de buurt) over het meisje dat werkte in het bloemenstalletje van het winkelcentrum even verderop. We hebben vriend Jan geregeld de overhemden van zijn Ronnie zien staan strijken, gekleed in slechts een onderbroek. Een witte. En soms zelfs zonder. Maar hoewel dat voyeuristische schouwspel natuurlijk best in zekere mate spannend was, en echt wel lachen, had ik toch uiteindelijk liever gezien dat Sandra de hemden van Ronnie zo had staan strijken.

Gek, nou moet ik opeens weer denken aan de publiektrekkende opschudding die er ontstond, toen er ’n keer een paard was gevallen, een paar straten van de MAVO vandaan. Tussen de middag. Op de hoek van de Wezerdreef en de Jaap Edendreef als ik mij niet vergis. Ik weet niet meer of het paard voor een kar gespannen was geweest, ik denk het haast wel, maar het arme dier was dermate ten val gekomen dat het ter plekke moest worden afgemaakt. Politie erbij en alles. Mooi paard. En dan opeens hoppa, einde verhaal.

En was er niet een klasgenoot die op een gegeven moment bij Friedje Eckenbach of Arnold Bos in de straat met zijn fiets tegen een auto op was gereden? Of zat ie op een brommer? Toen ie al rijdend achterom zat te kijken. In volle vaart. Tegen de schuine achterkant van een Deux Chevaux. Twee paarden… O, de radertjes beginnen te draaien hoor - die Poet de Kastanje waar de straat waar de MAVO aan staat naar genoemd is, dat was toch een olympische medaillewinnaar? Zo’n hippische springruiter op een paard? “Vermaard ruiter en meervoudig olympisch kampioen Charles Ferdinand Pahud de Mortanges (1896-1971)” leert internet mij na eventjes Googlen, “behaalde 4 gouden medailles en 1 zilveren, met deelname aan 4 Olympische Spelen in de jaren 20 en 30”. Petje af hoor, Poet.

Hoe zou dat toch komen, dat er dan opeens zo’n rare reeks draafassociaties vrolijk vermenigvuldigend door mijn geheugen ratelt? En ik heb helemaal niks met paarden…

Elke donderdagavond geef ik tekenles, in het wijkcentrum bij ons in de wijk. Striptekenen en cartoons. Onder andere aan een groep tieners. Jongelui, net zo oud als wij destijds op de MAVO. En dan geef ik ze een opdracht en probeer ze wat bij te brengen en te helpen, maar als ze eenmaal op gang zijn, heb ik de gelegenheid om een beetje door het lokaal te lopen en ze te observeren. Dan wordt er gebabbeld en gelachen, en “was jij er gisteren bij toen die en die de klas uit werd gestuurd?”. Dan bieden ze tegen elkaar op en nemen elkaar en mij in de maling. Proberen elkaar zowel verbaal als in volume te overtreffen. Dan zie ik dat er eigenlijk helemaal niet zoveel veranderd is in 33 jaar. Okee, ze hebben nu allemaal een mobieltje en ze chatten… Zo moeten de leerkrachten toen ongetwijfeld ook naar ons hebben gekeken.

Maar jongelui van rond de 16 nu zijn nog net zo op zoek en meer dan eens de weg kwijt als jongelui van 16 toen. Misschien hebben ze een iets grotere bek, en wellicht liggen hun grenzen wat verder dan die van ons toentertijd, maar het zou best eens zo kunnen zijn dat het vandaag de dag nog een stukje moeilijker is om het te redden in de onderlinge concurrentiestrijd, de hardheid van de wereld en hun uitzicht op de toekomst. En de overvloedige verkrijgbaarheid van seks. Maar of het daar nou meteen leuker van wordt?

Een paar dingen zijn me overigens wel bijgebleven. Bijvoorbeeld de gymlessen die we gedurende een periode kregen van Hans Kraay Sr., waarbij ie zich doorlopend zwaar uitsloofde en als een heuse voetbalvedette gedroeg. Opschepper. Dan liet ie tijdens een partijtje voetbal altijd even zien hoe goed ie wel niet was, en zette mij (ik moet er wel bij vermelden dat ik ab! so! luut! geen sportmens was, nog steeds niet ben en ook nooit zal worden) menigmaal lekker voor lul. Fijne uitslover. In mijn herinnering gaf hij trouwens als gymnastiekles uitsluitend voetbal. Altijd alleen maar voetbal. Of 600 rondjes om het veld. Ik ben de man dan ook altijd een kwal blijven vinden, en dat vind ik nog steeds, telkens als ik hem op televisie zie. En de vanillevlagele Toyota Celica sportwagen van de kleine, baanbrekende pater Chrisje, de enige echte voorloper van Danny DeVito. Het biologielokaal, de biotoop ener bebrilde leraar, door hem steevast aangeduid als “Het Aarts Paradijs”. Onze alternatieve kantine: het Shell tankstation aan de brede Albert Schweitzerdreef achter de school. Stroet. Tekenlessen in de buitenlucht, rondom de naar koeienmest stinkende boerderijen aan de Gageldijk. De eerste klassenavond in de brugklas, met groepsgewijs houterig bewegen op de klanken van de Bee Gees en Sugar sugar van The Archies.

Ach, het is dus niet zo dat ik helemaal niks meer weet van mijn jaren op de MAVO, maar het komt wel van heel ver. Ik hoop dat mijn geheugen zaterdagavond enigszins wordt opgefrist.

Ik vond de klassenfoto van mijn examenjaar MAVO terug, vierde klas 1973. Ik sta er niet bij op. De dag dat de foto werd genomen, was ik namelijk ziek. Het komt er dus eigenlijk op neer, dat ik, fotografisch vastgelegd, levenslang die dag absent zal zijn.

Maar dat is altijd nog beter dan uiteindelijk 1 voor 1 met een rode viltstift te worden weggestreept van een klassenfoto. De reünie zaterdag 8 april wordt absoluut een moordfuif.

© Theo Bennes (voor meer ontboezemingen zie ook mijn columns op www.oor.nl)

Emile Sorel

Anekdote/ Herinneringen Mavo tijd:

Hannie Winkel

Anekdote/ Herinneringen Mavo tijd:

Ellen de Klerk

Anekdote/ Herinneringen Mavo tijd: Leuke tijd gehad.

 Eric Acton

Mocht je ooit richting deze kant uitkomen, geef een gil!   Eric.R.Acton@bhpbilliton.com

Anekdote/ Herinneringen Mavo tijd:

Gigantisch leuke tijd, veel verscheidenheid zowel in leraren, kameraden als in  ervaringen.
Leraren: Van pater Chrisje (zal me niet verbazen als hij op Woodstock aanwezig is geweest) tot Herr Jacobs Moeilijke man, maar dank zij hem ben ik in staat geweest jaren lang contacten te onderhouden met duitse engineers die we in Suri op bezoek kregen). Juffrouw Meinen, streng maar een fantastische engelse lerares.  (Volgens mij is zij het prototype geweest voor de latere assemblage van Margareth Thatcher). Meneer Aarts/Delahey die het voor elkaar kregen mij de grondslagen van wiskunde bij te brengen, wat een prestatie op zich is geweest en waar ik hen tot nu toe dankbaar voor ben. Ik praat uit ervaring want hetzelfde probeer ik nu ook mijn studenten bij te brengen. Juffrouw Sweeb en Henrichs (geschiedenis) die altijd het beste uit me haalde (Noodgedwongen want Sweeb was een persoonlijke vriendin van m’n ouders en mijn vader was zelf ook geschiedenis leraar). Hadewich en Disiree, de onvergetelijke zusters. Meneer van Dinteren en Stroet. We hadden zelfs een top voetballer/trainer in ons midden voor een korte tijd (H Kraaij Sr) als gym leraar. Diverser kan het eigenlijk niet.

Brothers in sports

Voetballen, overal waar we maar konden. Op het grasveld naast de school, waar we werden weg gejaagd omdat we de voortgang van de lessen verstoorden. Bij de watertoren, hetgeen uiteindelijk resulteerde in een complete Utrechtse straatvoetbal competitie met onvergetelijke hoogstaande sportieve duels tussen Las Estrelleas en Santos incl aanhang.(Bosjes, Eckenbachs, Njoo, Wouters, Canfijn, en Stolwijk, Ajawaila). Sporthal de Dreef (school)voetbal met Bob Verkroost, Appie Eckenbach, Frans de Reijt, Henny Brink en Ben de Laat.  Met sommige van deze jongens ben ik verder gegaan naar de KMTS op Overvecht. Ik heb met Hans Monpellier die in een hogere klas zat nog steeds hecht contact. Van hem heb ik gehoord over de reunie. We organiseren dit jaar augustus zelf een reunie in Suriname met vrienden die in Overvecht woonden in de jaren 70

 Schoonheid
Mooie intelligente  meiden, Marijke, Diana, Sandra, Carla, Nanda, Hannie. Marijke van de Kant was jaren later (80) verpleegster in het Utrechtse Antonius ziekenhuis waar mijn tweeling is geboren

 Muziek. The seventies

Muziek was in die tijd in alle verscheidenheid aanwezig. Van James Brown soulbroeken tot Creedence rocker jeans en dreadlocks. Van  Kadodder op Tuindorp , Carousel in Zuilen tot van Dijk in Loosdrecht en het NV Huis. Feesten in de Stefanus en Heilige Geest kerk verhoogden de apostolische bewustwording. You name it and it was there. Veel musicanten op school.  Johnny Hessing vanaf de lagere school een virtuoos op de trek harmonica. Gitarist Eric Davidse kwam van het Boni en de jongens van de hogere klassen hadden een of andere rockband.

 Fun:

Koopavond op het Winkel centrum Overvecht was het wekelijkse vermaak. Bioscoop bezoek was nog echt.  Bud Spencer’s en Terrence Hill’s  4 vuisten en allerlei tot de verbeelding sprekende (slecht, but who cared) nagesynchroniseerde chinese martial arts films. Resulteerde in een groot aantal Pentjak Silat en Kempo specialisten op school. Schoolreis naar Amberloup was een happening apart. Het bezoek naar de druipsteengrotten was indrukwekkend

Denk ik dat ik gezegend ben dat ik ‘t heb mogen meemaken.

Bernadette Sorel

Anekdote/ Herinneringen Mavo tijd:

Paul Verkaik

Anekdote/ Herinneringen Mavo tijd:

Anekdote/ Herinneringen Mavo tijd:

Anekdote/ Herinneringen Mavo tijd: